ทุกวันนี้มีเสียงเรียกร้องให้มีการประกันภัยความผิดพลาดทางวิชาชีพในด้านการประเมินค่าทรัพย์สินในประเทศไทย คือถ้าประเมินผิดต้องรับชดใช้ค่าเสียหายแก่ผู้ว่าจ้าง อย่างไรก็ตามข้อนี้ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ เพราะฝ่ายหนึ่งก็ว่าค่าจ้างนิดเดียวจะให้ประกันความเสี่ยงเป็นล้าน ๆ ได้ไง อีกฝ่ายก็ว่าถ้าไม่ใช่มืออาชีพก็ถอยไป เป็นต้น
        อย่างไรก็ตามเดี๋ยวนี้ทางธนาคารอาคารสงเคราะห์ (ธอส) เขาเป็นคนริเริ่มจัดการประกันความเสี่ยงแล้ว โดยให้บริษัทประเมินแต่ละแห่งจ่ายเบี้ยประกันปีละประมาณ 70,000 บาทโดยมีวงเงินประกันประมาณ 30,000,000 บาท กรณีนี้ต้องยกประโยชน์ให้ ธอส. ธอส. เป็นผู้นำเสมอในการประเมินค่าทรัพย์สิน โดยนับแต่ปี 2530 ที่คุณกิตติ พัฒนพงศ์พิบูล เป็นกรรมการผู้จัดการ ท่านก็ทำให้ ธอส. เป็นธนาคารแห่งแรกที่ใช้บริษัทประเมินภายนอก ทำให้บริษัทประเมินมีสิทธิเกิดก็ครั้งนั้น
        การประกันภัยอาจช่วยพัฒนาวิชาชีพให้มีมาตรฐานทางหนึ่ง แต่ในอีกทางหนึ่ง ก็เป็นต้นทุนที่สูงมากเหมือนกัน ผมเดินทางไปพบนักประเมินออสเตรเลียเมื่อ 2 ปีก่อน เขาก็บ่นเรื่องการประกันภัยชนิดนี้ บอกว่า หาค่าจ้างไม่ค่อยคุ้มกับเบี้ยประกัน หลายรายเลิกอาชีพประเมินไปเป็นนายหน้าสบายใจกว่า!
        ที่อเมริกาในปัจจุบันที่ผมไปประชุมเมื่อเดือนกรกฎาคมทีผ่านมา พบว่า โปรแกรมที่ถูกที่สุดก็คือการประกันภัยทรัพย์สินประเภทที่อยู่อาศัย โดยนักประเมินแต่ละคนจ่ายเบี้ยประกัน คนละ US$375 (15,000 บาท) สามารถคุ้มครองได้ในวงเงินสูงสุดถึง 12,000,000 บาท ยิ่งถ้าในแต่ละบริษัทมีนักประเมินมากกว่า 1 ราย เบี้ยประกันก็ยิ่งถูกลงอีก ที่เบี้ยประกันถูกก็เพราะบริษัทประกันแห่งนี้ตั้งมาแต่ปี 2520 รับประกันนักประเมินไว้เกือบ 40,000 คนหรือราว 60% ของนักประเมินทั่วสหรัฐอเมริกา
        อย่างไรก็ตาม ขณะนี้บริษัทประกันแห่งนี้กำลังจะขึ้นราคาเบี้ยประกัน เพราะนักประเมินในอเมริกาเขาทำผิดจนต้องถูก sue (ฟ้อง) กันเป็นว่าเล่นถึงสัปดาห์ละ 3-4 ราย!! อันนี้อาจเป็นผลที่ไม่คาดหวัง คงเหมือนแท็กซี่บ้านเรานะครับ คือพอมีประกันก็ขับกันแบบไม่ยั้งคิดไปเลยจนรถจอดอยุ่เต็มอู่ซ่อมไปหมด
        ท่านที่สนใจรายละเอียดเพิ่มเติม โปรดดูได้ใน www.liability.com
        ข้อควรคิดของนักประเมินต่อความเสี่ยงต่อความผิดพลาดของงานเป็นดังนี้
        1. เก็บไฟล์ไว้โดยคิดไว้ก่อนว่าอาจถูกฟ้อง: เก็บหลักฐานต่าง ๆ ให้ครบถ้วน จำไว้ว่า: งานประเมินของคุณอาจถูกฟ้องได้ในเวลา 2, 3 หรือ 4 ปีข้างหน้า
        2. จัดงานธุรการให้ดี: อ่านทวนรายงานก่อนส่ง เพราะงานประเมินจำนวนมากที่ถูกฟ้องมักเป็นผลมาจากการพิมพ์ที่ผิดพลาด
        3. อย่าทำงานนอกพื้นที่ที่คุณถนัดหรือเกินความสามารถของคุณ: ถ้าพบว่าตนเองตกอยู่ในปัญหา รีบหาความช่วยเหลือด่วน จำไว้ว่า: เงินที่ต้องแบ่งให้นักประเมินอื่นที่ถนัดกว่าและช่วยเราได้ ต่ำกว่าเงินค่าทนายในวันที่เราถูกฟ้อง
        4. ใช้ข้อจำกัดในการประเมินที่ร่างอย่างถูกต้องตามกฎหมายเท่านั้น เพราะโดยมากศาลมักพิจารณาข้อจำกัดนี้หากถูกร่างมาอย่างถูกต้องจากการจ้างนักกฎหมายให้ดำเนินการร่างให้เท่านั้น
        5. ทำให้ข้อจำกัดในการประเมินของคุณมีประสิทธิผลที่สุด โดยมีการนำเสนอต่อลูกค้าอย่างชัดเจน ใส่ไว้ในหน้าแรก ๆ ของรายงานไม่ใช่ซ่อนไว้ด้านหลัง และพยายามให้ได้รับความเห็นชอบจากลูกค้าก่อนเริ่มงาน
        6. ตรวจสอบข้อมูลให้แน่ชัด คนที่ให้ข้อมูลแก่เราจะน่าเชื่อถือหรือไม่เพียงใด เพื่อความไม่ประมาทเราก็ต้องตรวจทาน
        7. ถ่ายรูปภายในอาคารไว้บ้าง: (สงสัยนักประเมินสหรัฐอเมริกามักถ่ายแต่ภายนอก!!) เพื่อว่าเมื่อถูกฟ้องเราจะได้บรรยายสภาพถูก และช่วยรื้อฟื้นความจำของเรา
        8. เผยแพร่รายงานของคุณให้จำกัดที่สุด: แม้แต่ลูกค้าของคุณก็ควรจำกัดไม่ให้เผยแพร่รายงานออกไปโดยที่คุณไม่ได้รับรู้ด้วย
        9. ก่อนจ้างนักประเมินใหม่ ต้องตรวจสอบคุณสมบัติและประสบการณ์ให้ดี: ตรวจสอบผู้รับรอง และตัวอย่างรายงานด้วย
        10. เข้าร่วมประชุมสมาคมอย่างต่อเนื่อง: การไม่รู้พัฒนาการใหม่ ๆ ในวงการ เป็นข้ออ้างว่า "หนูไม่รู้" ไม่ได้ในศาล!
        ถึงแม้ขณะนี้เรายังไม่มีระบบประกันภัย แต่ข้อคิดทั้ง 10 ข้างต้นก็เป็นสิ่งที่เราพึงสังวรณ์