ผมมีโอกาสไปร่วมประชุมประจำปีครั้งที่ 8 ของสมาคมอสังหาริมทรัพย์แห่งเอเซีย Asian Real Estate Society (AsRES) ณ กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ในระหว่างวันที่ 4-6 กรกฎาคม ศกนี้ ซึ่งเป็นช่วงไม่กี่วันหลังบอลล์โลก แต่ก็ปรากฎว่าที่เกาหลีก็ยังมีไอกรุ่นของฟุตบอลอยู่บ้าง นักกีฬาของเขากลายเป็นวีรบุรุษของชาติไปเลย ก็นับเป็นความน่าภูมิใจอยู่ไม่น้อยครับ ที่ชาติเอเซียสามารถได้อันดับสี่ของโลกได้
          เราได้ยินชื่อเกาหลีมานาน อาจนึกว่าเป็นชาติใหญ่ แต่ท่านทราบไหมครับว่าเกาหลีนั้นมีประชากรเพียง 48 ล้านคนเท่านั้น หรือเพียง 3/4 ของคนไทย ส่วนพื้นที่ก็เล็กเพียง 98,480 ตารางกิโลเมตร หรือเพียง 1/5 ของประเทศไทยเท่านั้น
          ที่เราอาจนึกถึงภาพพจน์เกาหลีในแง่เป็นชาติใหญ่ เพราะเขามีอิทธิพลมากเหลือเกิน ภาษาสากลในอนาคต คงมีภาษาเกาหลีด้วย ที่สำคัญ GDP ของเขาในปี 2543 สูงถึงประมาณ 33 ล้านล้านบาท หรือเกือบ 2 เท่าของ GDP ไทย
          ผมจำได้ว่า ในช่วงปี 2521 (24 ปีที่แล้ว) เกาหลีส่งเสริมให้ไทยไปดูงานการพัฒนาการเกษตรแผนใหม่ของเขาหรือเรียกว่า "ซัมมาเอินอุนดอง" แสดงว่าประเทศนี้เขาโฆษณา-ประชาสัมพันธ์หาพวกเก่งมานานแล้ว และยิ่งเดี๋ยวนี้ ยิ่งเจริญใหญ่ สินค้าไฮเทคทั้งหลาย แบกะดินขายทุกหัวระแหงในกรุงโซล ซื้อได้ถูกเหลือหลายกว่าคลองถมของเราเสียอีก
          ท่านเชือหรือไม่ว่า ขณะนี้อสังหาริมทรัพย์ในเกาหลีใต้ฟื้นแล้ว ราคาอสังหาริมทรัพย์ในเกาหลีปี 2545 นี้สูงกว่าเมื่อตอนเกิดวิกฤติปี 2540 เสียอีก การฟื้นของเขาค่อนข้างเข้มแข็ง ชาวบ้านร้านตลาดก็ยังรู้สึกได้ว่าฟื้นจริง โดยที่ข้าราชการการเมือง และนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของเขาไม่ต้องออกมาโฆษณาชวนเชื่อว่าฟื้น ๆ แบบรายวันเช่นบ้านเมืองอื่น (สงสัยไม่ใช่เมืองไทย)
          เช่นเดียวกับมาเลเซียที่ผมเพิ่งไปดูงานมาเมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา การแก้หนี้ของบรรษัทบริหารสินทรัพย์ของเขา รวดเร็ว ทันใจ จัดการรายใหญ่ก่อนให้เป็นเยี่ยงอย่าง ไม่มีการมานั่งเล่นขายของ ร่วมทุน "เกี่ยเซี๊ยะ" หรือเล่นปาหี่แต่อย่างใด
          ที่สำคัญในเกาหลีมีศูนย์ข้อมูลอสังหาริมทรัพย์แห่งชาติ ที่มีประสิทธิภาพสูงในการให้ข้อมูลและชักชวนให้เกิดการลงทุนในอสังหาริมทรัพย์อย่างมั่นใจด้วยข้อมูลที่เชื่อถือได้ ศูนย์ข้อมูลนี้เกิดมา 3 ปีแล้ว แต่ของไทยกำลังจะเกิด (มองในแง่ดี)
          ก่อนจบขอกล่าวถึงประชาชนเกาหลีสักเล็กน้อย คือ ถ้าดูจากภาพพจน์ จะนึกว่าชาวเกาหลี จะกระโชกโฮกฮาก หยาบกระด้าง ด้านได้อายอด ถ่มถุย ช่วงชิง ขาดน้ำใจเหมือนคนตะวันออกทั่วไปที่พัฒนาแต่ทางวัตถุ (เอ่ยชื่อประเทศคงไม่ดี) หรือเป็นเมืองเซ็กส์ แบบที่เห็นโฆษณาหนังเกาหลีในช่วงหลัง ๆ แต่พอไปพบชาวเกาหลีจริง ๆ ปรากฎว่าคนเกาหลีน่ารักมาก น้ำใจดี อบอุ่นใจไม่แพ้เดินอยู่ในเมืองไทยเลย ผมพบข้าราชการกระทรวงสาธารณสุขที่ไปดูงานที่เกาหลีจำนวนหนึ่ง ท่านก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกันเช่นนี้เหมือนกัน
          นี่แสดงให้เห็นว่า การพัฒนานั้น อย่าทอดทิ้งคน เราต้องไม่ "นิยมวัตถุ" จนเกินเหตุ