Eng ไทย
หน้าแรก เกี่ยวกับมูลนิธิ หลักการประเมินค่าทรัพย์สิน มาตรฐานจรรยาบรรณ
อัตราผล
ตอบแทน
มาตรฐานราคาค่าก่อสร้าง บทความความรู้ข้อแนะนำ เว็บบอร์ด ติดต่อมูลนิธิ
กลับไปดูเล่มอื่น ๆ
   
ผมชื่อ 'โสภณ พรโชคชัย'

จากใจผู้เขียน

              ทุกวันนี้เราพูดถึงแต่คนดี (ที่ไม่ได้ดีจริง) แต่มักอ้างตนเป็นคนดี มี ‘คนดี’ มากมายที่ไร้ค่า อยู่ไปก็ ‘หนักแผ่นดิน’ เพราะมัวเมาในอำนาจ ลาภยศ สรรเสริญ อ้างตัวเป็นคนดีที่เราคุ้นชินกันในยุทธนิยายกำลังภายใน หรือแม้ในชีวิตจริงของบ้านเราก็มากมี
              ผมอยากส่งเสริมค่านิยมของการเห็นคนเท่ากัน ไม่มีสาวกไม่ใช่ว่าเป็น ‘อาจารย์’ แล้วยกตนเป็นคนอีก ‘ชนชั้นหนึ่ง’ ผมจึงส่งเสริมการไหว้ คือใครพบหน้าใครก่อนก็ไหว้ ไม่ใช่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ที่รอรับไหว้แต่ถ่ายเดียว กลายเป็นพวกศักดินา เจ้าขุนมูลนาย แบบนี้ไม่ถูกต้อง คนเป็นผู้ใหญ่สมควรทำ ความเคารพผู้น้อยด้วยเช่นกันอย่างไรก็ตามเราเคารพผู้คนตามอาวุโส ไมใช่ตามคุณวุฒิ หรือตำแหน่ง
หน้าที่การงาน
              เราควร ‘พอเพียง’ กับชีวิตในลักษณะที่ไม่เบียดเบียนใคร จะเห็นได้ว่าผู้เบียดเบียนมักมีฐานะผู้ใหญ่เป็นคนโตมากกว่าคนเล็กๆ เราไม่ควรสอนให้คนชมชอบการเสพสุข เพราะบ้านเมืองจะเสื่อมถอยไม่เจริญก้าวหน้า เราไม่ควรส่งเสริมให้ผู้คน ‘นิยมวัตถุ’ แต่ควรมีความคิด
แบบ ‘วัตถุนิยม (สสารนิยม)’ พิสูจน์ได้ ไม่ใช่ ‘จิตนิยม’ แบบทึกทักถือเอาใจตนเป็นใหญ่
              เราอยู่ในวงการใดก็ตาม ถ้าตั้งใจจะทำประโยชน์ต่อวงการนั้นก็ไม่ควรจะ ‘ทำมาหากิน’ แสวงหาผลประโยชน์ใส่ตัว โดยเฉพาะพวกนายกสมาคมต่างๆ ยิ่งอยู่นาน ยิ่งรากงอก ก็เพราะมีผลประโยชน์เคลือบแฝง หากินแบบนี้น่าละอาย บ้างก็รีดไถคนอื่นมาทำดี นั่นก็ เป็นสิ่งที่น่าละอายยิ่งขึ้นไปอีก
              เราต้องมีความคิดอย่างเป็นวิทยาศาสตร์ ไม่งมงาย ไม่ให้ใครอ้างเทวดาฟ้าดินมาลวงเรา ในด้านการบริหารธุรกิจ เราก็ควรดูแลเพื่อนร่วมงานให้ดี โดยเฉพาะผู้น้อย ให้พวกเขามีความสุข ผมจึงสร้างประเพณีตบเท้าอวยพรผู้น้อย แม้ผมก่อตั้งสถาบันขึ้นมาเพื่อสอนความรู้ให้แก่ผู้คน แต่ก็ยืนหยัดว่ามิใช่สถาบันหากินส่วนตัว คนเป็นครูต้องส่งเสริมให้ศิษย์ก้าวล้ำหน้าเราไปจึงจะถูกต้อง
              เราต้องการ ‘ชูธงโต้กระแสทวน’ ไม่ยอมศิโรราบต่อความคิดหรือการกระทำที่ไม่ถูกต้อง ต้องหาญกล้าวิพากษ์วิจารณ์โดยไม่หวาดหวั่นต่อกระแสสังคมใดๆ โดยเฉพาะความคิด ‘ดราม่า’ ‘น้ำเน่า’ ไม่ใช่ถือคติเอาตัวรอดประเภท ‘พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง’ หรือเอาแต่ ‘พูดดีใส่ตัว พูดชั่วใส่คนอื่น’ ในสังคมปากว่าตาขยิบ เราควรกล้าให้การศึกษาสังคมโดยไม่กลัวการใส่ร้ายป้ายสีให้แปดเปื้อนแต่เราก็ต้องรู้จักให้เกียรติผู้อื่นเสมอ
              ลองอ่านดูสิ่งที่ผมเขียนนะครับ อย่าได้เคยชินกับการไต่เต้าอย่างน้ำเน่าเดิม ๆ ที่ดูไปก็คล้าย ‘คนดี’ แต่ไม่เคยสร้างสรรค์อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน รุ่นแล้วรุ่นเล่าของคนดี คนแล้วคนเล่าของคนดี ยังไม่เคยทำให้แผ่นดินไทยสูงขึ้นแม้แต่องคุลีเดียว

ด้วยความเคารพ
ดร.โสภณ พรโชคชัย
1 กรกฎาคม 2562
sopon@thaiappraisal.org  www.facebook.com/dr.sopon4

สารบัญ

     คำนำ
4

     บทนำ: อย่าเป็นคนดีที่ไร้ค่า
8

     1. เห็นคนเท่ากัน ไม่มีสาวก
16

     2. เข้าใจให้ถูกเรื่องการไหว้
20

     3. ทำความเคารพผู้น้อย
23

     4. สงกรานต์: เคารพตามวัยวุฒิ
26

     5. CSR-พอเพียง สไตล์ ดร.โสภณ
29

     6. ว่าด้วยการเสพสุข
32

     7. อย่าสงสารตัวเอง
37

     8. อย่า ‘นิยมวัตถุ’
40

     9. ไม่หาผลประโยชน์ส่วนตัว!?!
44

     10. พวกนายกสมาคมจอมหากิน
49

     11. ทำดีโดยไม่ไปไถคนอื่น
52

     12. ดร.โสภณจะหัวใจวายตาย
58

     13. ใครพาผีมาให้ดูได้ ให้ 1 แสน
62

     14. เป็นกลางเสมอ
65

     15. ประเพณีตบเท้าอวยพร
68

     16. แจกทองแก่เพื่อนร่วมงาน
71

     17. 5 ส.ของเรา
74

     18. อย่าใช้สถาบันมาหากินส่วนตัว
77

     19. เรียนเพื่อสร้าง ‘คอนเนกชั่น’
81

     20. ระวังพวกโค้ชจอมฉ้อฉล
85

     21. 9 วีรกรรมเด่น ดร.โสภณ
89

     22. ดร.โสภณ ปอ-โลงไม้สัก
102

     23. ให้เกียรติคนอื่นเสมอ
106

     24 ไม่เล่นการเมือง แต่หาเสียง?
110

     บทส่งท้าย: อย่าเชื่อไสยเวทย์ที่ไม่เป็นวิทยาศาสตร์
115

   
 

 

Area Trebs
อาคาร @area เลขที่ 5/15 ซอยนนทรี 5 ถนนนนทรี เขตยานนาวา กทม. 10120
Tel: 0-2295-3171 Fax: 0-2295-1154 Email: info@thaiappraisal.org   สถานที่ตั้ง: แผนที่