ดอนเมือง: แนวทางการใช้ประโยชน์สูงสุดเพื่อชาติ

นางสาวกุลนิธี ไชยชนะ
ระดับอุดมศึกษา

          ในอดีต เมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว คงยังจำกันได้ว่า ก่อนที่สนามบินแห่งชาติจะเปลี่ยนมาเป็นสนามบินสุวรรณภูมิที่ใหญ่โตโอ่อ่า เป็นหน้าเป็นตาให้แก่ประเทศไทย เป็นที่แรกที่ทำให้ ชาวต่างชาติประทับใจ เราเคยมีสนามบินแห่งหนึ่งที่มีขนาดเล็กกว่า แต่มีประวัติความเป็นมายาวนานกว่า นั่นก็คือท่าอากาศยานนานาชาติกรุงเทพ หรือที่เราทุกคนคุ้นเคยกันดีในชื่อ สนามบินดอนเมืองนั่นเอง
          สนามบินดอนเมือง เป็นสนามบินแห่งชาติแห่งแรกของไทย เปิดใช้มาเป็นเวลายาวนานเกือบศตวรรษ  มีเครื่องบินลงจอดและออกจากท่าอากาศยานแห่งนี้ไม่รู้กี่แสนกี่ล้านเครื่อง และมีผู้โดยสารเข้าออกอีกนับไม่ถ้วนชีวิต   ผู้คนมากมายมีความผูกพันกับสนามบินดอนเมืองเป็นอย่างมาก เป็นสถานที่ที่หลายคนต้องลาจากกันไปในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ หรือยาวนาน และยังเป็นสถานที่ที่หลายคนได้กลับมาพบกันอีกครั้งหนึ่ง แต่เมื่อถึงเวลาที่สนามบินดอนเมืองคับแคบเกินกว่าจะรับเที่ยวบินและผู้โดยสารที่เข้ามามากขึ้น เพราะการเปิดการเดินทางและค้าขายระหว่างประเทศมากขึ้น ภาครัฐจึงจำเป็นต้องสร้างสนามบินแห่งใหม่ที่ใหญ่โตและทันสมัยกว่า เพื่อความก้าวหน้าในการพัฒนาประเทศ
          และแล้ว ก็ถึงเวลาเปิดตัวท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ซึ่งกลายเป็นสนามบินแห่งชาติแห่งใหม่ มีเครื่องบินและผู้โดยสารเข้าออกสนามบินแห่งนี้ได้มากกว่าเดิมหลายเท่า  ผู้คนต่างพากันทึ่งในความอลังการ และชื่นชมความสวยงามของสนามบินแห่งใหม่ พากันลืมเลือนสนามบินดอนเมืองแห่งเก่า  ถึงแม้ว่าสนามบินดอนเมืองจะเคยเปิดใช้บริการอีกในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เพราะสนามบินสุวรรณภูมิมีปัญหาพื้นสนามบินร้าว แต่ปัจจุบันก็เป็นเพียงแค่สนามบินสำหรับเที่ยวบินขนาดเล็กภายในประเทศไม่กี่เที่ยว รวมถึงเป็นสถานที่ซ่อมเครื่องบิน ฝึกบิน และเป็นที่ลงจอดเครื่องบินของบุคคลสำคัญในบางครั้งคราวเท่านั้น
          เป็นที่น่าเสียดายที่สนามบินดอนเมืองจะถูกปล่อยทิ้งไว้เฉย ๆ โดยไม่มีการใช้ประโยชน์ ให้สมกับที่เคยมีประวัติและความสำคัญมายาวนานเลย ดังนั้น หน่วยงานภาครัฐหรือท่าอากาศ-ยานไทย และหน่วยงานอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องจึงควรร่วมกันหาแนวทางใช้สนามบินดอนเมืองให้เกิดประโยชน์สูงสุด และยังเป็นการให้เกียรติแก่สนามบินแห่งชาติที่มีประวัติมาเป็นเวลานานอีกด้วย เพื่อมิให้สนามบินแห่งนี้ถูกลืมเลือนไป เหลืออยู่เพียงในความทรงจำของคนรุ่นเก่าเท่านั้น
          ถึงแม้สนามบินดอนเมืองจะเล็กกว่าสนามบินสุวรรณภูมิอยู่หลายเท่าตัว แต่ก็ถือว่าเนื้อที่ เกือบสี่พันไร่นั้นกว้างใหญ่พอสมควร  ทำให้เลือกใช้สอยพื้นที่ให้เกิดประโยชน์ได้มากนอกเหนือไปจากการใช้สอยเพียงมีกี่อย่างในปัจจุบัน การที่ข้าพเจ้าเป็นนักศึกษาคณะเศรษฐศาสตร์ ทำให้ข้าพเจ้ามีความรู้และความคิดว่าควรใช้ประโยชน์สูงสุดและเกิดมูลค่ามากที่สุด จากพื้นที่ในสนามบินดอนเมือง ภายใต้แนวคิดนโยบายเศรษฐกิจสร้างสรรค์ ดังนี้
          สิ่งแรกที่ข้าพเจ้าได้คิดไว้คือ การจัดพื้นที่ภายในอาคารผู้โดยสารเป็นพิพิธภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับกิจการการบินพลเรือนที่ใหญ่สุดในประเทศไทย  เพื่อใช้เป็นแหล่งความรู้สำหรับนักเรียนนักศึกษาและผู้ที่สนใจด้านการบินพลเรือนเป็นพิเศษ รวมทั้งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำหรับชาวต่างชาติได้อีกด้วย โดยภายในอาคารจัดแสดงประวัติของกิจการการบินในประเทศไทยตั้งแต่ยุคแรกเริ่มจนถึงปัจจุบัน และประวัติความเป็นมาของสนามบินดอนเมือง  เริ่มตั้งแต่การก่อตั้งเป็นสนามบินแห่งชาติ จนมาถึงวาระสิ้นสุดเมื่อเปลี่ยนไปใช้สนามบินสุวรรณภูมิ โดยพิพิธภัณฑ์ที่จัดขึ้นนั้นจะต้องมีรูปแบบที่ทันสมัย น่าสนใจ ไม่ซ้ำซากจำเจเหมือนพิพิธภัณฑ์ทั่ว ไป เช่น ควรดึงดูดความสนใจ โดยใช้แสงสีและเทคโนโลยีเข้ามาช่วยสร้างความสวยงาม  ซึ่งถ้าทำได้จะมีผู้สนใจเข้าชมเป็นจำนวนมากอย่างแน่นอน
          อีกส่วนหนึ่งที่อยากเห็นและน่าจะได้รับความสนใจเป็นอย่างมากคือการจัดเป็นโรงแสดงเครื่องบินโบราณเรื่อยมาจนถึงเครื่องบินจำลองที่ใช้งานกันในปัจจุบัน  ซึ่งจะทำให้ผู้เข้าชมเห็นพัฒนาการของเครื่องบินในประเทศไทยในยุคต่างๆ  รวมทั้งการจัดพื้นที่จำลองห้องควบคุมและห้องโดยสารในเครื่องบินเพื่อบรรยายให้ผู้สนใจได้รู้จักส่วนต่าง ๆ ภายในตัวเครื่องบิน และจัดห้องจำลองหอบังคับการบิน มีวิทยากรบรรยายให้ผู้เข้าชมเห็นวิธีการและขั้นตอนการนำเครื่องบินขึ้นและลงจอด
          ส่วนต่อไปคือการใช้ประโยชน์พื้นที่รันเวย์สนามบิน ทำได้โดยการจัดเป็นธุรกิจเที่ยวบินพิเศษให้แก่ผู้ที่ชื่นชอบการบินและปรารถนาจะนั่งเครื่องบินชมภาพทิวทัศน์เมืองหลวงจากบนท้องฟ้า ในส่วนนี้อาจเป็นไปได้ยากเพราะต้องขออนุญาตจากหน่วยราชการ รวมทั้งมีค่าใช้จ่ายที่ค่อนข้างแพง อาจจะมีลูกค้าไม่มากนัก จึงอาจไม่สามารถจูงใจภาคเอกชนให้เข้ามาทำธุรกิจในส่วนนี้ได้ การใช้รันเวย์อาจจะจัดแสดงการบินพิเศษของหน่วยทหารอากาศในประเทศและต่างประเทศ เช่น การแสดงการบินผาดโผนที่จัดเป็นประจำอยู่เสมอนั่นเอง แต่ละครั้งที่มีจัดแสดงการบินผาดโผนก็จะเห็นแล้วว่ามีผู้สนใจเข้ามาชมกันมากมายเพียงใด นอกจากนี้ การจัดแสดงเครื่องบินของกองทัพอากาศในวันสำคัญต่าง ๆ เช่น วันเด็กหรือวันสงกรานต์ ก็เป็นกิจกรรมที่ดีและน่าสนใจ เหมาะสมกับการใช้ประโยชน์สนามบินดอนเมืองเป็นอย่างมาก
          อีกวิธีหนึ่งที่น่าจะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาบุคลากรของประเทศ นั่นคือการจัดตั้ง มหาวิทยาลัยการบินพลเรือนแห่งแรกของประเทศไทย เนื่องมาจากปัจจุบันสถานศึกษาที่ให้ความรู้ในด้านเกี่ยวกับการบินนั้นมีเพียงไม่กี่แห่ง และไม่ครอบคลุมทุกด้าน เช่นสถาบันการบินพลเรือนซึ่งเป็นสถานศึกษาที่ให้ความรู้การบินเพียงแค่ด้านเทคนิค หรือแม้แต่การเรียนการสอนสาขาธุรกิจการบินในมหาวิทยาลัยบางแห่ง ก็เป็นเพียงการสอนการบริหารจัดการกิจการการบินเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ดังนั้น การก่อตั้งเป็นมหาวิทยาลัยการบินสำหรับพลเรือนขึ้นมาจะทำให้เป็นศูนย์กลางการศึกษากิจการการบินที่ให้ความรู้ครบทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นทางด้านหลักสูตรการเป็นนักบิน เทคนิคการจัดการภาคพื้นดิน หรือการบริหารธุรกิจการบิน ทั้งนี้ เพื่อเป็นการเพิ่มจำนวนและพัฒนาศักยภาพกำลังคนในกิจการการบิน ซึ่งอาจเป็นกำลังสำคัญต่อการพัฒนาประเทศชาติต่อไปในอนาคตได้
          ประการสุดท้าย คือการสร้างเป็นศูนย์สุขภาพและลานกีฬาสาธารณะ ซึ่งนับเป็นประโยชน์และส่งผลดีอย่างมากต่อประชาชนที่อาศัยอยู่ในละแวกนั้น โดยการปรับอาคารและพื้นที่บางส่วนเป็นสนามกีฬาทั้งในร่มและกลางแจ้ง เพื่อเปิดโอกาสให้ผู้คนได้เข้ามาร่วมออกกำลังกายกัน นับเป็นการส่งเสริมให้ประชาชนมีสุขภาพและพลานามัยที่ดี ส่งเสริมให้คนในครอบครัวได้มีกิจกรรมร่วมกัน และยังเป็นการคืนกำไรแก่ประชาชนที่อยู่อาศัยในย่านนั้นที่ต้องทนอยู่กับเสียงของเครื่องบินที่รบกวนตลอดแทบทั้งวันมาเป็นเวลายาวนานหลายสิบปี  นอกจากการก่อสร้างลานกีฬาสาธารณะ ยังอาจทำพื้นที่บางส่วนเป็นสวนสาธารณะเพื่อสุขภาพ เพื่อเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ ให้ความสดชื่น และมอบอากาศบริสุทธิ์แก่ผู้คนและชุมชนใน ละแวกนั้น ถือเป็นอีกทางหนึ่งของการเพิ่มปอดให้แก่เมืองหลวงที่มีแต่มลพิษมากมาย
          จะสังเกตได้ว่าแนวคิดของข้าพเจ้านั้นส่วนใหญ่จะเป็นการใช้สนามบินดอนเมืองในแนวทางสร้างสรรค์ให้เกิดประโยชน์แก่ชาติบ้านเมือง รวมทั้งเกิดผลดีต่อประชาชนทั่วไป และประชาชนที่อาศัยในแหล่งชุมชนใกล้เคียง ไม่ได้เป็นการใช้พื้นที่เพื่อปลูกสร้างแหล่งสิ้นเปลืองหรือสถานที่อโคจรต่าง ๆ เช่น ห้างสรรพสินค้า โรงหนัง และคาราโอเกะ เป็นต้น เพราะต้องการมิให้เป็นการบ่อนทำลายสังคมและส่งผลเสียต่อผู้คนในพื้นที่ ทว่ามุ่งหวังให้เกิดแต่ผลดีแก่ประชานจริง ๆ
          ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแนวความคิดไม่กี่ประการเท่านั้นสำหรับการใช้สนามบินดอนเมืองให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ประเทศ แทนที่จะปล่อยทิ้งไว้เฉย ๆ โดยไม่เกิดผลอะไรเลย ข้าพเจ้าเองก็คาดหวังว่ายังคงมีอีกหลาย ๆ แนวความคิดที่จะก่อให้เกิดประโยชน์แก่ชาติได้ และหวังว่าคงมีสักแนวคิดที่จะได้เป็นรูปธรรมขึ้นมาจริง ๆ เพื่อที่อดีตสนามบินแห่งชาติ “สนามบินดอนเมือง”จะยังคงอยู่ในความทรงจำของคนไทยสืบต่อไป

..................................